نفیس

* عجب اعمال نیک را به باد فنا دهد:

ای برادر! در مکاید نفس و شیطان دقیق شو و بــــــدان که نمی گذارند تو بیچاره یک عمل خالص بکنی و همین اعمال غیر خالصه را که خداوند به فضلش از تو قبول کرده نمی گذارند به سر منزل برسانی . کاری می کنند که به واسطه این عجب و تدلل بی ج همه اعمالت به باد فنا برود واین نفع هم از جیبت برود.از خدا و رضای او که دوری هیچ به بهشت و حورالعین هم نمی رسی سهل است مخلد در عذاب و معذب در آتش قهر هم می شوی .

* ذکر مدام:

ای عزیز! در راه ذکر خدا و یاد محبوب تحمل شاق هر چه بکنی کم کردی . دل را عادت بده به یاد محبوب بلکه به خواست خدا صورت قلب صورت ذکر حق شود و کلمه طیبه[ لااله الاالله] صورت اخیر و کمال اقصای نفس گردد که ازاین زادی بهتر برای سلوک الی الله و مصلحی نیکوتر برای معایب نفس و راه بهتری در معارف الهیه یافت نشود. پس اگر طالب کمالات صوریه و معنویه هستی و سالک طریق آخرت و مسافر و مهاجر سیرالی الله هستی قلب را عادت بده و به تذکر محبوب و دل را عجین کن با یاد حق تبارک و تعالی.

*زبان سرخ سرسبز بر باد دهد.

دخترم ! آفات زیاد بر سر راه است . هر عضو ظاهر و باطن ما آفتها دارد که هر یک حجابی است که اگر از آنها نگذریم به اول قدم سلوک الی الله نرسیدیم ….  به بعض آفات این عضو کوچک واین زبان سرخ که سرسبز بر باد دهد و آن گاه که ملعبه شیطان و فواد را تباه کنداشاره می کنم :ازاین دشمن بزرگ انسانیت و معنویت غافل مشو. گاهی که درجلسات انس با دوستان هستی است و آلت دست او جان و روح خطاهای بزرگ این عضو کوچک را آن قدر که می توانی شمارش کن و ببین با یک ساعت عمر توکه باید صرف جلب رضای دوست شود چه می کند و چه مصیبتها به بار می آورد که یکی از آنها: غیبت برادران و خواهران است ….

* تدبر در قرآن انسان را به مقامات والا هدایت می کند:

من قائل بی خبر و بی عمل به دختر می گویم : در قرآن کریم این سرچشمه فیض الهی تدبر کن . هر چند صرف خواندن آن که نامه محبوب است به شنونده محجوب آثاری دلپذیر دارد لکن تدبر در آن انسان را به مقامات بالاتر و والاتر هدایت کند : افلایتدبرون القرآن ام علی قلوب اقفالها و تااین قفل و بندها باز نگردد و به هم نریزداز تدبر هم آنچه نتیجه است حــاصل نگردد. خداوند متعال پس از قسم عظیم می فرماید: انه لقرآن کریم فی کتاب مکنون لایمسه الاالمطهرون .

و سر حلقه آنها آنان هستند که آیه تطهیر در شانشان نازل گردیده .تو نیز مایوس نباش که یاس ازاقفال بزرگ است . به قدر میسور در رفع حجب و شکستن اقفال برای رسیدن بهآب زلال و سرچشمه نور کوشش کن .

* مهمترین تذکر:

در کل تنها چیزى که امام به خانواده مى گفتند تا اول از همه به آن عمل کنند، انجام واجبات و دورى از محرمات بود. (برداشتهایى از سیره امام خمینى(س)، ج 1، ص 48)

* تذکر مى دادند:

امام شدیداً از کسى که خلاف شرع انجام مى داد ناراحت مى شدند و حالتشان برانگیخته مى شد و تذکر مى دادند؛ یعنى اگر یک وقت سر سفره دست ما از حد مجاز از آستین بیرون مى آمد تذکر مى دادند. (یک ساغر از هزار، ص 547)

*در مجالس غیبت شرکت نکنید:

یک روز قبل از اینکه امام به بیمارستان بروند توصیه اى در مورد غیبت کردند. ایشان نمى گفتند غیبت نکنید، چون نباید غیبت بکنیم. بلکه مى گفتند: «سعى کنید حتى در مجالسى که غیبت مى شود شرکت نکنید». امام در پرهیز از غیبت و مسخره کردن دیگران خیلى تأکید داشتند. توصیه دیگر ایشان اهمیت دادن به نماز اول وقت بود. (یک ساغر از هزار، ص 546)

کلمات، تاثیر شگرفی روی ضمیر ناخودآگاه انسان دارند. ناخودآگاه بدون آنکه منظورمان را بداند هر چه بگوییم خوب یا بد را برایمان خلق می کند. لذا لازم است برای دستیابی به موفقیت از کلمات مثبت و دارای انرژی مثبت استفاده کنیم.

به جای خسته نباشید؛ بگوییم : خدا قوت

به جای خدا بد نده؛ بگوییم : خدا سلامتی بده

به جای بد نیستم؛ بگوییم :‌ خوب هستم

به جای فراموش نکنی؛ بگوییم : یادت باشه

به جای پدرم درآمد؛ بگوییم : خیلی راحت نبود

به جای دستت درد نکنه؛ بگوییم : ممنون از محبتت، سلامت باشی

به جای ببخشید که مزاحمتان شدم؛ بگوییم : از اینکه وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم

به جای گرفتارم؛ بگوییم : ‌در فرصت مناسب کنار شما خواهم بود

به جای دروغ نگو؛ بگوییم : راست می گی؟ راستی؟

به جای قابل نداره؛ بگوییم : هدیه برای شما

به جای شکست خورده؛ بگوییم : با تجربه

به جای فقیر هستم؛‌ بگوییم : ثروت کمی دارم

به جای بدرد من نمی خورد؛ بگوییم : مناسب من نیست

به جای مشکل دارم؛ بگوییم : مسئله دارم

به جای جانم به لبم رسید؛ بگوییم : چندان هم راحت نبود

به جای مسئله ربطی به تو ندارد؛ بگوییم : مسئله را خودم حل می‌کنم

به جای من مریض و غمگین نیستم؛‌ بگوییم :‌ من سالم و با نشاط هستم

به جای زشت است؛ بگوییم :‌ قشنگ نیست

به جای چرا اذیت می‌کنی؛ بگوییم :‌ با این کار چه لذتی می‌بری

به جای غم آخرت باشد؛ بگوییم : شما را در شادی ها ببینم

به جای متنفرم؛ بگوییم : دوست ندارم

به جای دشوار است؛ بگوییم : آسان نیست

به جای جملاتی از جمله چقدر چاق شدی؟، چقدر لاغر شدی؟، چقدر خسته به نظر می‌آیی؟، چرا موهات را این قدر کوتاه کردی؟، چرا ریشت را بلند کردی؟، چراتوهمی؟، چرا رنگت پریده؟، چرا تلفن نکردی؟، چرا حال مرا نپرسیدی؟

بگوییم : سلام به روی ماهت، چقدر خوشحال شدم تو را دیدم،  …

منبع:
www.seemorgh.com/lifestyle

حضرت رضا(علیه السلام) در مورد پاداش زیارت مرقد مطهر حضرت معصومه(علیه السلام) فرمود:"مَنْ زارَها عارِفاً بِحَقِها فَلَهُ الْجَنَهُ؛ كسی كه او را در حالی كه حقش را شناخته، زیارت كند، برای او بهشت است.” (بحار، ج 48، ص 317، و ج 102، ص 266)
و در فرازی از زیارتنامه حضرت معصومه(علیهاالسلام) كه از حضرت رضا(علیه السلام) نقل شده می خوانیم:"وَ اَنْ لایَسْلُبَنا مَعْرِفَتَكُمْ اِنَهُ وَلِیُ قَدِیرٌ؛ از خدا می خواهیم كه معرفت به شأن شما را از ما سلب نكند، او سرپرست توانا است.”

عنایات حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها):

مرحوم صدر المتألهین شیرازی (ملاصدرا)، فیلسوف بزرگ جهان اسلام و صاحب کتاب گرانسنگ «اسفار اربعه» که یکی از شاهکارهای مهم در زمینه ی علم فلسفه به شمار می رود - در سالهای اواخر عمر پر برکت خود، به قم آمد و در روستای کهک - از توابع این شهر - مقیم گشته و در آنجا به تحریر مباحث فلسفی مشغول شده بود. ایشان نقل کرده است: هرگاه در زمینه ی فلسفه، مشکلی برایم پیش می آمد که از حلّ آن عاجز می ماندم، با پای پیاده از کهک به قم می رفتم و به کنار قبر حضرت فاطمه ی معصومه - سلام اللّه علیها - رفته، از آن حضرت استمداد می نمودم. با این کار، مسأله و مشکل من حل می شد و سپس به روستای کهک باز می گشتم.
(جهاد با نفس، ج 4، ص 185)

آیت الله العظمی فاضل لنکرانی می فرماید:
«روزی به حرم مطهر حضرت فاطمه ی معصومه (س) مشرف شدم و پس از اینکه زیارت را خواندم، خدمت آن حضرت عرض کردم که من امروز آمده ام و هیچ حاجت دنیوی ندارم. فقط یک حاجت دارم و آن این است که درفهم آیه ی «تطهیر» مورد عنایت شما واقع شوم و این آیه را درست بفهمم و مشکلاتم در این زمینه حل گردد. پس به خانه آمدم و مشغول نوشتن مطالبی پیرامون این آیه ی شریفه شدم؛ پس مسائل و مطالبی به برکت حضرت فاطمه ی معصومه (س) برای من روشن شد که شاید اگر پنجاه سال دیگر درس می خواندم آن مطالب بـرای ما روشن نمی شد!».
(بارگاه فاطمه معصومه (س) تجلیگاه فاطمه ی زهرا(س)، ص 120)