نفیس

گذری براعتقادها وآرمان های امام خمینی(ره)

* حضرت امام فطرت انسانها را مخمّر بر عشق به کمال مطلق می‏دانست که منحصر به ذات باری‏تعالی است و اوست که منشأ همه کمالات و قدرتهاست. امام خمینی همواره به پیروانش تذکر می‏داد: عالم محضر خداست. در محضر خدا معصیت خدا نکنید.[صحیفه امام ،ج 13]

- از هیچ کس نترسید الاّ خدا و به هیچ کس امید نبندید الاّ خدای تبارک و تعالی.[ صحیفه امام ،ج 13 ]

* امام خمینی اسلام را ختم ادیان الهی و عالیترین و جامعترین مکتب هدایت می‏دانست. او تأکید می‏کرد:اسلام در اعلا مرتبۀ تمدن است.[ صحیفه امام ،ج 1]او به پیروانش سفارش می‏کرد:       مبادا قرآن مقدس و آیین نجاتبخش اسلام را با مکتبهای غلط و منحرف کننده‏ای که از فکر بشر تراوش کرده است خلط نمایید.[ صحیفه امام ، ج2 ]

* امام خمینی شهادت در راه خدا را عزت ابدی، فخر اولیا، کلید سعادت و رمز پیروزی می‏نامید و شهادت طلبی را نتیجه عشق به خدا می‏دانست و دربارۀ ارزش شهادت و ماهیت آن می‏فرمود:  چه غافلند دنیاپرستان و بیخبران که ارزش شهادت را در صحیفه‏های طبیعت جستجو می‏کنند و وصف آن را در سروده‏ها و حماسه‏ها و شعرها می‏جویند و در کشف آن از هنرِ تخیل و کتابِ تعقل مدد می‏خواهند. و حاشا که حل این معما جز به عشق میسر نگردد.[ صحیفه امام ، ج20 ]

* امام خمینی مراقبت از نفس و تهذیب دائمی آن از آلودگی هواهای نفسانی و شیطانی، در تمام ادوار زندگی را لازمۀ نیل به کمال حقیقی می‏دانست و معتقد بود که تربیت می‏بایست از دوران کودکی و حتی دوران زندگی جنینی به‏وسیله مراقبتهای مادر مورد توجه قرار گیرد و لذا می‏فرمود: هیچ شغلی به شرافت مادری نیست.[ صحیفه امام ، ج7 ] اول مدرسه‏ای که بچه دارد، دامن مادر است.[ صحیفه امام ، ج 7].

* امام به مربیان جامعه می‏گفت: توجه کنید که دورۀ مدارس مهمتر از دانشگاه است، چرا که رشد عقلی بچه‏ها در این دوره شکل می‏گیرد.[ صحیفه امام ، ج 19]

* امام، انسان را عصارۀ همه موجودات عالم می‏نامید و می‏گفت: انسان… اعجوبه‏ای است که از او یک موجود الهی ملکوتی ساخته می‏شود و یک موجود جهنمی شیطانی.[59]امام می‏فرمود: با تربیت انسان، عالَم اصلاح می‏شود.[ صحیفه امام ، ج 14 ]    

 +او تربیت و تزکیه را مقدم بر تعلیم و آموزش می‏دید و معتقد بود که دانش با همه شرافتش آنگاه که توأم با تزکیه نفس نباشد، همچون ابزاری در خدمت هدفهای شیطانی به کار گرفته خواهد شد و می‏فرمود: اگر علم در یک قلب فاسد وارد شد، در یک مغز فاسد از جهت اخلاق وارد شد، ضررش بیشتر از نادانی است.[ صحیفه امام ، ج16]

* از نظر حقوق انسانی، تفاوتی بین زن و مرد نیست. زیرا که هر دو انسانند و زن حق دخالت در سرنوشت خویش را همچون مرد دارد.[ صحیفه امام ، ج4 ]امام می‏فرمود:آنچه اسلام با آن مخالف است و آن ا حرام می‏داند فساد است، چه از طرف زن باشد و چه از طرف مرد.[ صحیفه امام ، ج5]

توصیه‏ها و جهتگیری مواضع اقتصادی امام خمینی عموماً بر پایه اجرای عدالت و اولویت دادن به حقوق محرومین و مستضعفین جامعه بود.[ آرا و مواضع اقتصادى امام خمینى در کنگره‏اى که تحت همین عنوان در سال 1371 در دانشگاه تهران برگزار گردید، مورد بحث و نقد و شرح اساتید و صاحبنظران اقتصادى قرار گرفت که خلاصۀ مقالات آن از سوى مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینى منتشر شده است. ]    او خدمت به محرومین را بالاترین عبادت می‏نامید و آنان را ولی‏نعمت خود و جامعه می‏دانست. بیشترین سفارش امام خمینی به کارگزاران نظام اسلامی، سفارش رسیدگی به مستمندان و پرهیز از خوی کاخ‏نشینی بود. او معتقد بود که دولت و کارگزاران و مدیران، خادمین ملتند و خادم، حق ندارد امکاناتی برتر از عامه مردم بخواهد. امام می‏فرمود: یک موی سر این کوخ‏نشینان و شهیددادگان به همۀ کاخ و کاخ‏نشینان جهان شرف و برتری دارد.[ صحیفه امام ، ج20 ]

حضرت آیت الله نورمفیدی

هیچ گاه از امام خمیـــنی (ره) کلامی شنیده نشد که بوی خودخواهی در آن باشد. انسانی خود ساخته ، عابد ، اهل خضوع و خشوع و اشک و آه به درگاه خداوند بودند. در مسیر بندگی ، اتصال خالصانه ایشان به خداوند نمایان بود که به جامعه ومردم نیز منتقل شد. امام خمینی (ره) از جمله شخصیت هایی بودند که هیچ چیزی که نشانگر پیروی از هوای نفس باشد در وجود ایشان مشاهده نشد. عامل اصلی پیروزی و موفقیت این بود که امام خمینی(ره) متصل به خدا بود.

 امام خمینی(ره) در کلام استاد شهید مرتضی مطهری

مردی که روزها می‌نشست و این اعلامیه‌های آتشین را می داد. سحرها اقلاً یک ساعت با خدای       خودش راز و نیاز می‌کرد و آنچنان اشکهایی می‌ریخت که باورش مشکل است این مرد درست نمونه علی بود

حضرت امام خمینی(ره) در کلام حضرت آیت الله فاضل لنکرانی(ره)

برای وقوف به دوران جوانی امام از برخی دوستان دوران جوانیشان متفقاً کسب اطلاع کرده ‏ام که حتی در دوران بحرانی جوانی هم یک لغزش از امام صادر نشده است؛ مثلاً در جلسات خودمانی که تشکیل می‏ دادند و برای مزاح مطالبی می‏ گفتند و اگر در لابلای شوخی ها مثلاً جمله‏ ای گفته می ‏شد که منظور غیبت را داشت امام فوراً ناراحت می‏ شدند و تذکر می ‏دادند که غیبت امر حرامی است و جایز نیست. اسلام خیلی بر قلب امام حاکم بود( حضور، ش 1،  ص 80.)