نفیس

امام سجاد(ع) در دعای خودهنگام حلول ماه مبارک رمضان این گونه مناجات می کند: «به وسیله روزه این ماه ،یاریمان ده؛تا اندام خودرا،ازمعاصی تو،نگه داریم وآن ها را به اعمالی واداریم که خشنودی تورا فراهم میآورد ، تا با گوش هایمان ،سخنان بیهوده نشنویم وباچشمانمان به دیدن چیزهای لهونشتابیم ودستانمان را به سوی حرام، نگشاییم وباپاهایمان به سوی آنچه منع شده ، ره نسپاریم وبا شکم هایمان، جزآنچه را، توحلال کرده ای،درخود جای ندهیم وزبانهایمان، جز به آنچه ، توخبرداده ای وبیان فرمودهای گویا نشود، ورنج نکشیم، جزبرای آنچه به پاداش تو،نزدیک می کند وبه جا نیاوریم، مگر چیزی را که ازکیفر تو، نگه می دارد.»

صحیفه سجادیه دعای 44

آثارنمازشب

درکلام

حضرت امام صادق (ع):

1- نمازشب چهره را زیبا می کند

2- انسان را خوشبو میکند

3- روزی را مقدر می سازد

4- باعث ادای قرض می شود

5- غم وغصه را از بین می برد

6- چشم را روشنی می بخشد.

بحارالانوار،ج 87،ص153

حکمت نماز شب

آیت الله العظمی جوادی آملی

رسول خدا(ص) در خطبه‌اي پس ازسفارشي اكيد به نماز و اثر مداومت آن در پاك شدن از گناهان، فرمود:
“اي مردم هيچ بنده‌اي نيست جز آنكه ريسماني چند بر [اعضاي] او گره خورده، پس چون ثلثي از شب گذشت فرشته‌اي نزد وي مي‌آيد و مي‌گويد: برخيز خدا را ياد كن كه صبح نزديك شده است. اگر حركت كرده برخيزد و خدا را ياد كنديك گره از گره‌هاي او باز مي‌شود و اگر به پا خيزد و وضو بگيرد و به نماز بايستدهمه گره‌ها گشوه مي‌شود تا اينكه با چشمي شاد و روشن وارد صبح شود“. معلوم مي‌شود گره‌هاي روز را نماز شب باز مي‌كند.

امامحسن عسكري (عليه‌السلام) مي‌فرمايد: “إن الوصول إلي الله سفر لا يُدرك إلا بامتطاءالليل، من لم يحسن أن يمنع لم يحسن أن يعطى” سير الي الله و وصول به خداي سبحانسفري است كه مركوب راهوار آن، شب زنده‌داري است، براي كسي كه مشتاق لقاي حق استبهترين وسيله، شب زنده‌داري است.

همين بيان را به شكلديگري امام صادق (عليه‌السلام) از اميرالمؤمنين (سلام‌الله عليه) نقل فرموده كه: “نبّهْ بالتفكر قلْبك، وجافِ عن النوم جَنْبك، واتق الله ربّك” با تفكر دلت رابيدار و آگاه كن و شب هنگام براي نماز شب برخيز و از خداي خويش بهراس. تفكر، دل رابيدار مي‌كند چون گاهي خواب بر دل عارض مي‌شود و انسان چيزي را دركنمي‌كند.

علي (عليه‌السلام) مي‌فرمايد: به خدا پناهمي‌بريم از اين كه عقل بيارمد “نعوذ بالله من سبات العقل“.

برگرفته از:كتاب حكمت عبادات، آية الله جواديآملي

صبح امید

آسمان، دیده بر زمین گشوده بود و مدینه، شب انتظارش را به دست صبح امید می سپرد که ناگاه در صبح دمی حیات بخش، آفرینش، تولّدی دوباره کرد ویازدهمین روشنگرش رابه هستی بخشید. عرش، به برکت میلاد جهان افروز امام عسکری علیه السلام بَزم شادی گستراند و باران صلواتش را بر سرای امامِ هدایت و هادی دین فرو فرستاد. زمین در تولّد نوگل بوستان ولایت، دامان سخاوتش را به روی طبیعت گشود و از عطر حضورش که الهام بخش جان ها بود، لبریز گشت.

امام حسن عسگری(ع):

«مَنْ كانَ الْورَعُ سَجِيَّتَهُ، وَ الْكَرَمُ طَبيعَتَهُ، وَ الْحِلْمُ خُلَّتَهُ كَثُرَ صَديقُهُ.»:
كسى كه پارسايى خوى او، و بخشندگى طبيعت او، و بردبارى خصلت او باشد دوستانش بسيار شوند.

حضرت امام سجاد (ع):

بارخدایا پاک گردان قلبم را از نفاق وعملم را از ریا

بارخدایا پاک گردان زبانم راازدروغ وچشمم را از خیانت

ازسفارشات  لقمان به فرزندش :

پسرجان، شش سفارش به تو می‌کنم که

خلاصه علوم و اخلاق اولین و آخرین است:

1) بیش از مدت اقامت در دنیا، دل به دنیا مبند.
2) برای آخرت به قدری که در آنجا توقف داری کار کن، که ما زمان در دنیا ماندنمان بسیار کوتاه و آخرت بی‌حساب بلند است.
3) از خدا به قدری که به او محتاجی اطاعت کن، که همه وجود ما محتاج به خداست.
4) تمام کوششت را در نجات از آتش به کار ببر.
5) به اندازه تحمل و قدرتی که بر آتش داری گناه کن.
6) به هنگام گناه و معصیت جایی را انتخاب کن که خدا تو را نبیند. هرکجا باشیم خدا ما را می‌بیند.