نيمه شب مناجات شعبانيه مي خواندند

در ماه شعبان گاهي که شبها پشت در اطاق امام مي خوابيدم مي ديدم يک ساعت مانده به اذان صبح امام بيدار مي شدند و وضو مي گرفتند و پس از نماز شب مشغول مناجات شعبانيه مي شدند و در اين مناجات به قدري گريه مي کردند که من که پشت اطاقشان مي خوابيدم گاهي با صداي گريه ايشان از خواب بيدار مي شدم با اينکه بسيار آرام و آهسته اعمال شب را انجام مي دادند تا کسي بيدار نشود.*
*به نقل از:سيد رحيم ميريان(سایت: شهید آوینی)*