مرحوم حجه الاسلام دکتر امینی چنین می نویسد: پس از گذشت چهار سال از فوت مرحوم پدر بزرگوارم آیه الله علامه امینی نجفی یعنی سال یکهزار وسیصد ونود وچهار هجری قمری، شب جمعه ای قبل از اذان فجر ایشان را در خواب دیدم. او را شاداب وخرسند یافتم. جلو رفته وپس از سلام ودست بوسی عرض کردم: پدر جان! در آنجا چه علمی باعث سعادت ونجات شما گردید؟ گفتند: چه می گویی؟ مجدّدا عرض کردم :آقا جان! در آنجا که اقامت دارید، کدام عمل موجب نجات شما شد؟ کتاب الغدیر… یا سایر تالیفات… یا تاسیس وبنیاد کتابخانه امیرالمومنین علیه السلام؟ پاسخ دادند: نمیدانم چه میگویی. قدری واضح تر وروشن تر بگو! گفتم:آقاجان! شما اکنون از میان ما رخت بربسته اید وبه جهان دیگر منتقل شده اید در آنجا که هستید کدامین عمل باعث نجات شما گردید از میان صدها خدمت وکارهای بزرگ علمی و دینی ومذهبی؟ مرحوم علامه امینی درنگ وتاملی نمودند سپس فرمودند: فقط زیارت ابی عبدالله الحسین علیه السلام. عرض کردم : شما می دانید اکنون روابط بین ایران وعراق تیره و تار است وراه کربلا بسته، چه کنم؟ فرمود: در مجالس ومحافلی که جهت عزاداری امام حسین علیه السلام برپا میشود شرکت کن. ثواب زیارت امام حسین علیه السلام را به تو می دهند. سپس فرمودند: پسر جان! در گذشته بارها تو را یاد آور شدم و اکنون به تو توصیه می کنم که زیارت عاشور را بخوان و بر خودت وظیفه بدان. این زیارت دارای آثار و برکات وفوائد بسیاری است که موجب نجات وسعادتمندی در دنیا و آخرت تو می باشد… و امید دعا دارم.

آری !علامه امینی با کثرت مشاغل وتالیف ومطالعه وتنظیم ورسیدگی به ساختمان کتابخانه امیرالمومنین علیه السلام در نجف اشرف مواظب کامل به خواندن زیارت عاشورا داشتند وسفارش به زیارت عاشورا می نمودند وبه این جهت خودم حدود سی سال است مداوم به زیارت عاشورا می باشم.