خارپشتی از یک مار تقاضا کرد که بگذار من نیز در لانه تو،مأوا گزینم وهمخانه تو باشم. مار تقاضای خارپشت را پذیرفت واو را به لانه تنگ وکوچک خویش راه داد. چون لانه مار تنگ بود، خارهای تیز خارپشت هر دم به بدن نرم مار فرو میرفت واو را مجروح می ساخت اما مار از سر نجابت دم بر نمی آورد. سرانجام مار گفت:«نگاه کن بببین چگونه مجروح وخونین شده ام.می توانی لانه من را ترک کنی؟» خارپشت گفت:« من مشکلی ندارم، اگر تو ناراحتی می توانی لانه دیگری برای خود بیابی!»

عادت ها ابتدا به صورت مهمان وارد می شوند اما دیری نمی گذرد که خود را صاحبخانه می کنند وکنترل ما را به دست می گیرند.مواظب خارپشت عادت های منفی زندگی باشید.